«سراب» عنوان نمایشی است که از ۷ مردادماه در تالار وحدت میزبان مخاطبان خود خواهد شد. نمایشی که مرکز هنر‌های نمایشی حوزه هنری به قلم سیدحسین فدایی‌حسین و کارگردانی سیدجواد طاهری تولید کرده است.
«سراب» واژه‌ای است که معمولاً از شنیدن آن برداشت‌هایی منفی می‌شود، چراکه همواره در آثار ادبی و سینمایی شنیده یا دیده‌ایم که این پدیده، توهمی طاقت‌فرسا و کشنده است، اما صحرانوردان ماهر با تجربه و ذکاوت بار‌ها از دام سراب نجات یافته و به سلامت مسیر را طی کرده تا به مقصد غایی خود برسند. اهل خرد و اندیشه معتقدند که این رویداد نه تنها در صحرای بی‌آب و علف، بلکه در دنیای روزمره هم به صُوَر گوناگونی خودنمایی می‌کند. مثل بسیاری از سرمایه‌گذاری‌هایی که عموم مردم روی آنچه وجود ندارد، می‌کنند و در آخر متضرر می‌شوند؛ مثل امید واهی به یاری دشمن.
اینکه می‌گویند تاریخ تکرار می‌شود در بسیاری از موارد صحیح است، چراکه رویداد‌های مشابه بسیاری در تاریخ شکل گرفته و می‌گیرد، اما اینکه آیا ما از آن‌ها درس می‌گیریم یا نه، حرفی است که به عمل ثابت می‌شود نه به حرف. هر لحظه از آن ۱۰ روز حزن و اندوه توأمان با حماسه‌آفرینی و عزت محرم سال ۶۱ هجری قمری سراسر درس زندگی می‌دهد که اگر به کار گرفته شود به عاقبت بخیری و سفری سلامت تا مقصد نهایی در صحرای برهوت دنیا می‌انجامد.
واقعه عاشورای محرم ۶۱ قمری در کربلا آموزگاران بسیاری دارد که هر کدام در نوع خود درس‌های مهمی به نسل امروز می‌دهند. از سردار شش ماهه آن، یعنی علی‌اصغر (ع) تا سیدالشهدای اباعبدالله‌الحسین (ع) و زینب کبری (س)، اما پهلوانی در میان آن‌ها درس بزرگی به سیاستمداران روز دنیا می‌دهد که باید بار‌ها و بار‌ها آن را مرور کرد، زیست و به روح و جان سپرد؛ درسی که حضرت عباس (ع) در مکتب عاشورا می‌دهد.
عباس (ع) در نهمین روز از اتراق کاروان حسینی (ع) در کربلا با دعوتی از سوی دشمن مواجه می‌شود، دعوتی که نوید آزادی و رهایی او از محاصره لشکریان یزید می‌داد و براساس آن در دیواره امن و امان عمر‌بن‌سعد و ابن‌زیاد قرار می‌گرفت. برای اثبات پایبندی به این تعهد امان‌نامه‌ای هم با مهر و امضای ابن زیاد برای ایشان فرستادند، اما آگاهی حضرت از اینکه این امان‌نامه سرابی مهلک بیش نیست منجر به عدم پذیرش آن شد. چنین امان‌نامه‌ای شباهت بسیاری به توافقنامه‌ای موسوم به برجام دارد، توافقی که سرابی بیش نبود و امیدی واهی به یاری رسانی دشمن بود.
نمایش «سراب» سرگذشت ساعاتی پیش از شهادت علمدار کربلا یعنی ابوالفضل‌العباس (ع) را روایت می‌کند تا در قالب هنر‌های نمایشی درس‌هایی که آن حضرت با اخلاق، رویکرد و کردارش به ما می‌دهد را بازگو کند. این نمایش تلاش دارد تا آن بخش خفته ذهن مخاطب برابر وقایع روز دنیا را بیدار کند و آن را به اندیشه وادارد تا همانند بسیاری از سرداران معاصر امام‌حسینی (ع) مثل حاج قاسم‌سلیمانی ادامه‌دهنده راه شهدای کربلا باشند. شاید طولانی‌شدن جنگ در غزه به فراموشی و عادی‌سازی آن در اذهان عمومی کمک کرده باشد، اما «سراب» با اشارات غیرمستقیمی که خواهد داشت بار دیگر به یاد مخاطب خود خواهد آورد که کربلای امروز غزه‌ای است که شش ماهه‌های بسیاری در آن تشنه لب مانده‌اند یا به شهادت رسیده‌اند.
نمایش «سراب» را می‌توان ادامه‌دهنده راه و رسم تئاتر بچه‌های مسجد دانست، چراکه بار دیگر بچه مسجدی‌هایی مثل کوروش زارعی، سیدجواد طاهری و سیدحسین فدایی‌حسین گرد هم آمده‌اند تا روی صحنه تئاتر ارادت خود به اهل بیت (ع) را عرضه کنند.
در این نمایش که از هفتم تا ۲۷ مردادماه در تالار وحدت روی صحنه خواهد رفت، هنرمندانی، چون کوروش زارعی، رحیم نوروزی، سیروس کهوری‌نژاد، علیرضا ناصحی، مجید امیری، داریوش نصیری و همچنین نزدیک به ۳۰ نفر از هنرمندان گروه حرکت، به ایفای نقش می‌پردازند. مژگان عیوضی نیز طراحی لباس نمایش «سراب» را بر عهده دارد.
